Er zijn auto’s die je raken. En er zijn auto’s die je hersenen tijdelijk uitschakelen, je hartslag resetten en je voor een paar seconden doen twijfelen of je nog wel leeft in dezelfde fysieke dimensie. De McLaren 750S Spider behoort tot die tweede categorie. Een auto die ogenschijnlijk een facelift is van de 720S, maar in werkelijkheid voelt als een nieuw hoofdstuk in het hypercar-denken, verpakt in een supercar-silhouet.

Ik heb enorm veel tijd doorgebracht in de 720S Spider. Ik ken zijn zwaktes, zijn briljante kanten, zijn breekpunten. Daarom dacht ik dat de 750S voorspelbaar zou zijn. Een beetje meer vermogen, een beetje minder gewicht, een beetje andere bumpers. Dat soort werk.

Maar dit is geen facelift.
Dit is een reset-knop.
Dit is een McLaren dat eindelijk volwassen is geworden.

De eerste kilometers: dit voelt anders

Zodra je vertrekt, merk je het. De eigenzinnige fragiliteit van de 720S is weg. De auto voelt massiever, solider, verfijnder. Er rammelt niets, er kraakt niets, er beweegt niets dat niet zou mogen. De knopjes, de panelen, de structuur van het interieur: alles voelt 100 keer beter dan voorheen. Je voelt onmiddellijk dat McLaren hier een enorme sprong heeft gemaakt in bouwkwaliteit, iets wat ze jarenlang hebben laten liggen.

En dat alleen al verandert de ervaring grondig. Want als een auto die 750 pk levert zó solide aanvoelt, ontstaat er iets zeldzaams: vertrouwen.

Interieur en technologie: eenvoud die werkt

Het interieur blijft typisch McLaren: minimalistisch, functioneel, bijna klinisch. Geen overdadige fratsen, geen theatrale show. Het legendarische roterende display uit de 720S is verdwenen, jammer voor de spektakelwaarde, maar eerlijk: niemand kocht die auto om dat scherm. Wat blijft is een cockpit die je volledig op het rijden focust.

De nieuwe DNA-knoppen boven het stuur (geïnspireerd door de Artura) zijn een enorme upgrade. Je hoeft niet langer te zoeken of te reiken. Alles zit precies waar je vingers willen zijn. Het voelt logisch, mechanisch fijn en vooral: het geeft je het gevoel dat je een machine bedient die gebouwd is om te presteren, niet om te charmeren.

De rest is vertrouwd, maar beter. Andere layout, scherpere graphics, meer stabiliteit. Simpel, maar doeltreffend. Een cockpit voor wie rijden als ambacht ziet.

Comfort: de grootste verrassing

Ik wist dat McLaren comfort belangrijk vond, maar dit slaat alles. De 750S Spider zweeft. Niet figuurlijk. Letterlijk. Het onderstel filtert oneffenheden weg alsof je in een luxe-GT zit, niet in een supercar die de Nordschleife zou kunnen openscheuren. Je voelt zo goed als niets. Zelfs met het dak open blijft het stil, clean, rustig. Het is bijna absurd dat een auto met deze prestaties zo verfijnd kan zijn.

Je kan hier 1000 km mee rijden zonder dat je nek, rug of ziel protesteert. Dat is een zeldzame kwaliteit in deze sector. Ferrari's en Lamborghinis kunnen dit niet op dit niveau. Zelfs de 720S kon het niet zo goed.

Maar dan… schakel je alles op scherp

Je draait de DNA-knoppen. Je zet hem manueel. Je trekt aan de peddels. En op dat moment explodeert de 750S Spider in een totaal andere persoonlijkheid. Alles wordt harder, scherper, intenser. De motor reageert als een reflex, niet als een mechanisch onderdeel. De versnellingsbak voelt telepathisch. De remmen doen je voorhoofd bijna tegen de voorruit trekken.

30 pk meer lijkt weinig op papier, maar de hele calibratie is veranderd. De auto is agressiever, directer, minder vergevingsgezind maar juist daardoor nóg leuker. De grip is buitenaards. De controle is krankzinnig. Je kan hem tot aan de rand van zijn kunnen brengen en hij blijft met je communiceren alsof hij wil zeggen: “Kom maar, ik heb je.”

Er is nauwelijks turbo-lag, nauwelijks drama. Alleen pure snelheid. Pure helderheid. Pure engineering.

Dit is één van de beste rijdersauto’s die je vandaag kan kopen. Punt.

De laatste van zijn soort

Dit is niet zomaar een McLaren. Dit is de laatste full-ICE supercar die je kan kopen van het merk. Geen hybridisering, geen elektrische assistentie, geen kunstmatige sound engineering. Gewoon een rauwe, mechanische V8 biturbo met 750 pk die nog voelt alsof hij een ziel heeft.

Dat maakt hem niet alleen briljant, maar ook emotioneel waardevol.
Dit is een auto die nu al collectable is, zelfs al is hij nieuw.

Conclusie: één van de indrukwekkendste auto’s van de afgelopen jaren

De McLaren 750S Spider is geen facelift. Het is een correctie. Een evolutie. Een bewijs dat McLaren geluisterd heeft naar kritiek en iets gebouwd heeft dat eindelijk overeenkomt met hun ambities.

Hij is sneller. Hij is scherper. Hij is mooier. Hij is beter gebouwd.
Hij is comfortabeler dan ooit.
Maar bovenal: hij voelt zoals een supercar hoort te voelen.

Rauw wanneer je het wilt.
Zen wanneer je het nodig hebt.
En altijd, maar dan ook altijd, magisch.

Niet goedkoop, maar dit is er eentje om niet te verkopen.
De laatste V8-McLaren ooit.
En waarschijnlijk de beste.

Bedankt aan McLaren Brussels & McLaren Automotive voor het mogelijk maken van deze review.