De langverwachte opvolger van de eerste generatie M2 is er. En hoewel hij al kritiek kreeg voordat de eerste modellen van de band rolden, is het een verrassende auto.

Laten we dus eerst teruggaan naar waar het allemaal begon, want de huidige M2 komt voort uit hetzelfde ethos als zijn grootvader. In 2010, net na de grote financiële crisis, realiseerden ingenieurs bij BMW M zich dat de E92 een behoorlijk grote auto was geworden met een vergelijkbaar prijskaartje. Ze wilden een auto bouwen die meer in lijn was met de oudere M-modellen. Die waren niet alleen kleiner, maar ook goedkoper in aanschaf, zodat ze een bredere en jongere doelgroep konden aanspreken.

Je begrijpt waar we heen willen, dus als je meer wilt lezen over de oorsprong van de 1M, laat ik hier een link achter.

De 1M werd geboren uit de parts bin van de toenmalige E92 M3. Een parts bin die goed werkte, want de auto wordt vandaag de dag nog steeds zeer geprezen (oké, ik weet dat we bevooroordeeld zijn, maar ik beloof je dat we niet de enigen zijn die ze nog steeds prijzen). Vanwege het succes besloot BMW de M2 ​​in de vorige generatie voor het grote publiek beschikbaar te maken.

Nu, terug naar het heden, rust de huidige 2-Serie op een verkort chassis van de 3-Serie. De M2 gebruikt ook dezelfde aandrijflijn, wielen,... als de huidige G82 M4. Hij leent dus in feite nog steeds onderdelen uit de parts bin van zijn grotere broer om iets bijzonders te creëren. Daarover later meer.

Ik wil het eerst even hebben over de olifant in de kamer, en dat is waarschijnlijk de grootste kritiek op de M2: het ontwerp en of het een echte BMW is of niet.

De achterkant is erg breed en vierkant. Vooral het driekwart achteraanzicht is zeer mooi ontworpen . De kenmerkende Hoffmeister-knik is er, de gecentreerde viervoudige uitlaat, en ook de bolle heupen die elke M-auto moet hebben om zich voldoende te onderscheiden van het basismodel.

Als we naar het zijprofiel kijken, zien we zeker waar het chassis van de 3-serie niet is ingekort, aangezien de M2 een lange motorkap heeft die lijkt op die van een muscle car. We missen echter een kenmerkend logo van de wagen op de zijkanten van de voorspatborden achter het wiel. De voorkant van de auto is het meest subjectieve onderdeel, en de algemene consensus bij ons is dat ofwel de voorbumper te ver uitsteekt, ofwel andere elementen niet genoeg naar voren zijn geduwd.

De parkeersensoren had wat meer aandacht mogen krijgen en beter in de bumper geïntegreerd kunnen worden.

Zou het iets verfijnder kunnen? Ja, maar het heeft nog steeds die BMW M-look.

Ik kom daar zo op terug, maar eerst moeten we het even hebben over het interieur. Er zijn grote stappen gezet in het interieur van de nieuwe 2 Series, zoals we eerder al aangaven. De M2 beschikt over sportievere stoelen, die je veel beter op je plek houden dan in eerdere generaties, zonder dat dit ten koste gaat van het comfort tijdens langere ritten. Optioneel zijn er ook de carbon kuipstoelen zoals in de M4, hoewel die wat aan de duurdere kant zijn.

De M2 krijgt ook hetzelfde dikke stuur als de M3/M4. BMW houdt van een dik stuur, en dit stuur is zo dik als we het toestaan. Een beetje dunner zou geen kwaad kunnen althans Rob.

De M-knoppen op het stuur zijn niet zo aanpasbaar als die van Mercedes in hun AMG-reeks, maar bieden in plaats daarvan twee geheugenfuncties voor je favoriete instellingen (M1 en M2), waardoor je veel minder hoeft aan te passen en je je kunt concentreren op het rijden zelf. En dat brengt ons bij het belangrijkste onderdeel.

Oké, ja, we zijn aangekomen bij het belangrijkste aspect van de BMW M2: hoe hij rijdt.

De formule van de M2 ​​is nog steeds afkomstig van pagina 1 in de petrolhead-wereld. De motor zit voorin en de aandrijving gaat naar achteren. De motor is de bekende 3.0-liter S58-zescilinder lijnmotor, geleend van de M4, met een vermogen van 460 pk en 550 Nm koppel. En zoals elke zescilinder lijnmotor van BMW is het een zijdezachte motor met veel vermogen. Genoeg voor de openbare weg.

Maar deze specifieke M2 is uitgerust met een handgeschakelde versnellingsbak, en dat verandert de zaken behoorlijk. Waar de automaat al zijn koppel laag in de toeren loslaat en de curve vlak blijft over het hele toerenbereik, is de handgeschakelde M2-motor gekalibreerd om koppel op te bouwen naarmate je verder komt in het toerenbereik. Hij voelt veel natuurlijker aan. En dit geeft hem zelfs een groter snelheidsgevoel in vergelijking met de automaat. Ik zeg niet dat de automaat slecht is, maar hij brengt je naar het "rijbewijs-verliezen-door-overdreven-snelheid" zonder dat je een idee krijgt van hoe hard je daadwerkelijk rijdt. De handgeschakelde versnellingsbak is nog steeds niet slecht en komt heel mooi op snelheid, maar het daadwerkelijke snelheidsgevoel is veel beter met dat wiebelend pookje in het midden. Bovendien heb je veel meer controle over de auto en wat je ermee doet. De pedalen zitten wat ver uiteen om "heel & toe" terug te schakelen, maar de schakelassistent helpt je graag als je de twee pedalen niet kunt overbruggen.

Het stuurgevoel is de laatste jaren behoorlijk vervaagt in hedendaagse wagens, en helaas heeft de M2 ​​daar ook last van. De besturing is nog steeds erg snel en precies. Het potentieel van het onderstel is verbluffend; er is zoveel grip. De voorkant bijt zich enorm vast in bochten en de achterkant volgt maar al te graag. Geef hem echter een beetje aanmoediging en hij kwispelt vrolijk als een puppy wanneer je thuiskomt. Hij is verbazingwekkend capabel, maar heeft wel last van het feit dat hij een moderne auto is en daardoor wat gevoelloos en afstandelijk aanvoelt qua input. Maar zelfs dan loopt hij nog steeds mijlenver voor op zijn bestaande concurrenten.

Maar als er één ding is dat ons echt irriteerde aan de M2, dan is het wel de M Active Sound die in het interieur wordt gepompt. Hij doet te hard zijn best, wordt al snel irritant en vanaf de achterbank klinkt het extreem nep. De motor zelf heeft een geweldige brom. Hij is misschien niet zo luid als de vorige generatie, maar hij klinkt nog steeds erg goed en heeft geen behoefte aan die neppe, repetitieve geluiden die door de speakers worden geduwd.

Oh, hij is echt heel goed. De M2 bevindt zich echt in een heel nichesegment waar zijn concurrenten zowel meer ruimte als vierwielaandrijving bieden. Dat maakt de keuze wat lastiger, maar aangezien de M2 ​​begint bij € 76.100, is hij goedkoper dan alternatieven met minder cilinders en slechts kunstmatige snufjes om dat achterwielaangedreven karakter na te bootsen dat de M2 ​​zo leuk en dynamisch maakt.
Bovendien is dit de enige die daadwerkelijk een handgeschakelde versnellingsbak als optie aanbiedt. Ik vind het nog steeds verkeerd om er een optie van te maken waar je geld aan moet uitgeven in plaats van de automaat, maar het is er wel een die de rijervaring van deze auto fundamenteel verbetert.
De handgeschakelde M2 ​​is de beste kleine sportwagen die je op dit moment kunt kopen, en hij is elke euro meer dan waard ten opzichte van de automaat.